بازخورد در الگوی ارزشیابی توصیفی

ارزشیابی پیشرفت تحصیلی همواره یک چالش برای نظام آموزشی ایران بوده و بیشترین تاکید بر آموزش کمی (نمره صفر تا بیست) بوده است. اما نقد های فراوانی بر این نوع از ارزشیابی وارد است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- فشار شدید به دانش آموز و فراموش شدن ماهیت یادگیری
- محدود شدن یادگیری به سطح حافظه ( حافظه محوری)
- ایجاد اضطراب و فشار روانی در دانش آموز

این مشکلات در نهایت منجر به این شد که از سال 1381 ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی ایران اجرا شود. یکی از مهم ترین بخش ها در ارزشیابی، بازخورد است. بازخورد باید به دانش آموزان کمک کند تا خطاها و اشتباهات خود در جریان یادگیری را کاهش دهند و وظایف خود را با دقت بیشتری انجام دهند. 

در ادامه مطلب به شیوه صحیح ارائه بازخورد مطابق با الگوی کیفی-توصیفی می پردازیم.